Koppelen van konijnen

“Welke geslachten kan ik het beste koppelen?”

Ram en voedster

Logischerwijze is de koppeling tussen een ram en een voedster de meest natuurlijke en heeft daarmee ook de meeste kans van slagen. Om nestjes te voorkomen is het noodzakelijk dat in ieder geval de ram gecastreerd is. Veel eigenaren kiezen ervoor om ook de voedster te laten castreren ^[1] zodat ze minder hormonaal reageren en de kans op baarmoederkanker aanzienlijk vermindert.

Twee rammen

In het wild liggen twee rammen wel samen te zonnen. Er is echter een groot verschil met onze gedomesticeerde konijnen: wilde konijnen kennen een periode waarin ze seksueel actief zijn en een langere periode waarin ze dat niet zijn. En juist in die laatste periode worden rammen samen waargenomen. In de vruchtbare tijd zal een ram geen enkele andere seksueel volwassen ram in zijn of de buurt van zijn voedsters dulden.

Bij onze tamme konijnen is dat anders, die kennen die verschillende periodes niet meer. Zij zijn het hele jaar vruchtbaar. Daardoor zal de verhouding tussen twee rammen ook anders zijn. De kans van slagen met twee rammen is zeer klein. Van jongs af aan bij elkaar of jong gecastreerd maakt daar weinig tot geen verschil in. Konijnen kennen geen familiebanden. Jonge, seksueel volwassen rammen, worden zonder pardon de groep uit gedreven, wiens jong het ook is.

De kans op een succesvolle koppeling is zeer minimaal. Als de ‘mannen’ nog jong zijn ziet het er vaak nog veelbelovend uit. Elk moment kan het echter mis gaan.

Voorbeeld:
Drie Vlaamse Reuzen broeders leefden al ruim 3 jaar bij en met elkaar. De eigenaar dacht ze op een gegeven moment een nieuwe ren te geven. Dat was de trigger waardoor een van de drie de andere twee aanviel. Gelukkig was de eigenaar erbij en kon direct ingrijpen. Opnieuw samen plaatsen ging niet meer en deze heer mocht naar een ander huisje. De rust keerde weder tussen de overgebleven rammen.
Op een dag kwam de eigenaar thuis en trof twee zwaar gehavende Vlaamse Reuzen aan. Ze hadden elkaar behoorlijk toegetakeld. De dierenarts had redelijk wat tijd nodig om alles te hechten, aangezien zowel de lippen, als de oren als een deel van de rug bij beiden gescheurd waren. Ik kan je vertellen dat de foto’s niets tot de verbeelding overlieten.

Aangezien de eigenaar het toch wel bijzonder vond dat het leek alsof de heren uit het niets elkaar aanvielen, is hij verder gaan zoeken. De conclusie die we getrokken hebben heeft alles te maken met de buren een eind verderop. Zij hadden op de dag waarop het gevecht ontstond een konijn (voedster) in de tuin gezet …

Kortom, ook na jaren kan het ineens fout gaan. Een konijn heeft sociale interactie nodig, maar uiteindelijk overheerst het instinct en dat zegt eigenlijk maar 3 dingen: voedsel, voortplanten en overleven.

Twee voedsters

Van een koppel bestaande uit twee voedsters wordt ook vaak gezegd dat het prima kan. Niets is echter minder waar. Wat voor rammen geldt, geldt deels ook voor voedsters. Ook zij hebben de behoefte aan voortplanten. Veel ongecastreerde voedsters worden schijnzwanger. Ze vertonen alle kenmerken, zoals het maken van een nest, echter zonder de dracht zelf. De manier waarop ze reageren naar soortgenoten heeft alles te maken met die voortplanting. Degene met het beste nest, op de beste plek, maakt de meeste kans op overleven en sterke jongen. Je ziet dan ook dat zowel rammen als voedsters last van lentekriebels krijgen.

Twee zussen, jong gecastreerd? Ook dat maakt geen verschil.

Een groep

Hoe zit dat dan met een groep? Het nabootsen van een kolonie, zoals bij de wilde soortgenoot, werkt het beste. Een ram aan het hoofd als koning, een voedster als koningin, meerdere bijvrouwen en eventueel een aantal seksueel onvolwassen rammen.

De vertaling naar onze tamme konijnen is dan als volgt:

• Een dominante ram die de rol van sterke leider op zich kan nemen
• Een dominante voedster die de rol van koningin kan vervullen. Deze voedster moet niet dominanter zijn dan de ram
• Een of meerdere voedsters die de rol van bijvrouw vervullen. Deze voedsters moeten niet te dominant zijn
• Een of meerdere rammen die de rol van seksueel onvolwassen ram op zich nemen. Dit is een lastige en heeft heel erg met het karakter van de ram te maken.

Over het algemeen werkt een groep met een meerderheid aan voedsters beter dan andersom. Het is zeer aan te bevelen een groepskoppeling te laten begeleiden door iemand met ervaring. Iemand die in staat is om het gedrag te observeren en op basis daarvan beslissingen te nemen.

Karakters en ruimte

Het moge duidelijk zijn dat de combinatie van karakters belangrijk is. In een groep, met meerdere karakters is dat soms lastig. Het karakter van een jong konijn kan nog makkelijk veranderen, waardoor het toch niet lijkt te matchen als het ouder wordt.

Daarnaast is ruimte en meerdere schuilplaatsen van groot belang. Zolang een konijn weg kan komen, zich (even) kan afzonderen en een ander kan ontlopen is de kans op succes groter.

Uitzonderingen

Waarneembaar gedrag en instincten kennen geen garanties. Er is dus ook geen regel die in alle situaties, in alle ruimtes, in alle combinaties of alle gevallen geldt. Er zijn altijd uitzonderingen. Helaas zie en lees ik nog regelmatig dat het om “een uitzondering gaat” terwijl de combi soms nog niet eens seksueel volwassen is. Tot die tijd kan je niet spreken van een geslaagde koppeling. Het karakter moet zich nog vormen en seksualiteit verandert heel veel.

Dus ja, er zijn zeker uitzonderingen, maar eigenlijk kan je dat pas bepalen na het overlijden. Bij een combi van twee dezelfde geslachten is er altijd een reeële kans dat het alsnog fout gaat. Een soort tikkende tijdbom. Zeker als het om twee rammen gaat ben ik het eens met de uitspraak: ” de vraag is niet of het fout gaat, maar wanneer het fout gaat”.

---

[1] Castratie en sterilisatie
In de volksmond wordt het verwijderen van de teelballen bij de ram ‘castreren’ genoemd. Het weghalen van de eierstokken (en eventueel de baarmoeder) van de voedster wordt aangeduid als ‘sterilisatie’. In de diergeneeskunde duiden ‘sterilisatie’ en ‘castratie’ echter niet op het geslacht van de dieren, maar op de operatie zelf. ‘Castratie’ is het weghalen van de geslachtsorganen, zowel bij mannelijke als bij vrouwelijke dieren. Onze huisdieren worden dus altijd ‘gecastreerd’, welk geslacht ze ook hebben. Worden de geslachtsorganen niet weggehaald, maar de eileiders of zaadleiders onderbroken, dan heet dat ‘sterilisatie’. De dieren zijn dan onvruchtbaar, maar hormonaal nog intact. Het gedrag blijft dus hetzelfde. Uiteraard is dat “lastige” gedrag net hetgeen we willen vermijden. Sterilisatie van konijnen wordt daarom bijna nooit gedaan.

Het koppelingsproces

Er zijn een aantal belangrijke ‘regels’, tips & tricks waar je rekening mee moet/kan houden tijdens een koppeling. Dat maakt de kans op succes groter.

• De belangrijkste is: koppel op neutraal terrein! Zodra je een konijn in het territorium van een ander zet, zal dat territorium altijd verdedigd worden. Zoek dus een ruimte waar ze langere tijd samen kunnen zitten. Dat kan een rennetje zijn, maar bijvoorbeeld ook de badkamer
   
• Zorg dat je op de dag van de koppeling voldoende tijd hebt en begin vroeg. Niets zo vervelend dat je eigenlijk het koppel nog niet alleen kan of durft te laten, maar je moet naar je werk of boodschappen doen.
   
• Geef het de tijd. Een koppeling kan heel snel gaan, maar soms kan het ook dagen duren. Blijf er in het begin zeker bij. Er kan maar zo een knokpartij ontstaan en dan moet je direct kunnen ingrijpen.
   
• Maak de ruimte niet te groot waardoor ze elkaar continue kunnen ontlopen, maar geef ze wel de kans om tot rust te komen.
   
• Voorzie de koppelplek van wat materialen, bijvoorbeeld een doos in het midden. Let wel op dat er voldoende mogelijkheid is om te lopen. Als ze achter elkaar aan gaan zitten moet er een ‘pad’ zijn waar ze niet de kans lopen om de poten te breken.
   
• Leg wat te eten neer. Konijnen eten graag en samen eten verbroederd. Zorg ook voor een pluk hooi. Vergeet ook het water niet als het langere tijd gaat duren.
   
• Neem iets mee waarmee je tussenbeide kunt komen mocht het mis gaan. Twee vechtende konijnen met je blote handen uit elkaar halen is geen goed idee. Dus een ovenhandschoen of een stoffer/bezem kan van pas komen. Zelf gebruik ik ook een dienblad. Dat kan ik er dan makkelijk tussen schuiven, maar gebruik ik ook om ze even te scheiden van elkaar als er gejaagd blijft worden.
   
• Castratie van de ram is logisch. Een voedster kan echter ook erg hormonaal zijn. Een gecastreerde voedster is vaak rustiger en daardoor ook makkelijker te koppelen.
   
• Achter elkaar aan jagen en plukken haar hoeven niet erg te zijn, zolang het maar geen gevecht wordt. een gevecht vaak met bloedende wonden moet echt vermeden worden. zorg dus dat je erbij blijft totdat het gevoel hebt ze (even) alleen gelaten kunnen worden.
   
• Op elkaar rijden hoort erbij, daarmee wordt de hiërarchie bepaald. Een voedster kan ook op de ram gaan rijden om die reden. Let op als ze op de kop van de ander gaan rijden. Je kunt ze dan beter voorzichtig in een andere positie begeleiden, om een flinke knauw in de buik of geslachtsdelen te voorkomen.
   
• Zorg dat je zelf de rust hebt. Zeker als het om een eigen en een ‘vreemd’ konijn gaat wil men nog wel eens panikeren als het eigen konijn achterna gezeten wordt. Laat het gebeuren. Mocht je zelf de rust niet hebben, laat een ander het dan doen. Eigen emoties zoals, angst en stress heeft invloed op de dieren.
   
• De leeftijd van het jongste konijn moet minimaal 16 weken zijn. Voor die leeftijd ‘begrijpt’ een konijn onvoldoende van het koppelproces. De kans bestaat dat zo’n jong konijn de hiërarchie alsnog opnieuw wil bepalen als het ouder (seksueel volwassen) wordt. Bij twee even jonge konijnen is dat minder belangrijk.
   
• Als de koppeling buiten gaat plaatsvinden is het verstandig om van tevoren naar de weersverwachting te kijken. Van een hele dag in de regen worden de konijnen en jij niet vrolijker, maar ook is koppelen bij hoge temperaturen (>25 ºC) niet aan te raden. Zorg voor schaduw!
   
• Mocht de koppeling niet lukken is een extra plek waar je de konijnen (tijdelijk) solitair kunt huisvesten wel handig.

Leeftijden

Het meest gunstige is als beide konijnen seksueel volwassen zijn. Het karakter is dan grotendeels gevormd en dus stabieler. Hieronder een inschatting bij 3 verschillende leeftijdscategorieën: jong, volwassen en senior. Ik ga hierbij altijd uit van een gecastreerde ram met een (eventueel gecastreerde) voedster.

• Twee jonge konijnen – de kans van slagen is matig positief. Doordat de karakters zich nog moeten vormen kan een positieve koppeling toch nog veranderen.
   
• Twee volwassen konijnen – de kans van slagen is positief, mits de karakters overeenkomen
   
• Twee senioren konijnen – de kans van slagen is positief, mits de karakters overeenkomen.

Combinaties tussen de leeftijdscategorieën:

• Jong en volwassen konijn – de kans van slagen is matig positief. Het karakter van het jonge konijn moet zich nog ontwikkelen. Daardoor bestaat de kans dat de karakters toch niet zo matchen als in eerste instantie leek. Koppel een jong konijn in ieder geval niet voordat het minimaal 16 weken is. Voor die leeftijd ‘begrijpt’ een konijn er nog helemaal niets van, waardoor het op latere leeftijd alsnog de hiërarchie opnieuw wil bepalen.
   
• Jong en senior konijn – de kans op een goede match is zeer klein. Een jong konijn heeft veel energie en zal actief zijn. Het senior konijn heeft daar over het algemeen echter geen behoefte (meer) aan. Beiden zullen niet snel gelukkig zijn in een dergelijk koppel.
   
• Volwassen en senior konijn – grote kans op een goede match, mits de karakters overeenkomen.

Naast de verschillende kansen op een goede match moet je ook rekening houden met praktische zaken. Een jong konijn mag tot ca. 4 maanden onbeperkt eten (mits voldoende hooi en blindedarmkeutels gegeten worden). Daarna bouw je af. In combinatie met een volwassen konijn niet altijd handig. Idem met opbouw van nieuwe groenten, waar het volwassen konijn al aan gewend kan zijn.

Verschillende rassen

Konijnen van een verschillend ras kunnen prima gekoppeld worden. Het lijkt het konijn niet uit te maken of de ander een andere kleur, grootte of soort oren heeft. Discriminatie op basis van uiterlijk lijkt niet voor te komen. Toch is het niet altijd even handig als er een groot verschil in grootte en gewicht zit.

• Bij het voeren houd je rekening met de hoeveelheid, afgemeten naar het gewicht van het konijn. Bij twee verschillende konijnen zijn die hoeveelheden ook anders.
• Konijnen houden ervan om over elkaar heen te liggen. Hoe fijn is het als een Vlaamse Reus over een dwerg heen gaat liggen?
• Een groter en zwaarder konijn is vaak wat lomper

Koppelen onder stress

Soms wordt ‘koppelen onder stress’ aangeraden. Het principe bestaat uit het plaatsen van de konijnen in een kleine ruimte, bijvoorbeeld een doos. Vervolgens wordt er een stressfactor toegevoegd, bijvoorbeeld door de doos in de kofferbak te zetten en vervolgens een tijdje rond te rijden. Of de stofzuiger vlakbij de doos aan te zetten.

Het komt allemaal op hetzelfde principe neer: veroorzaak stress waardoor er steun bij elkaar wordt gezocht. Uit welzijnsoogpunt raad ik deze manier ten zeerste af.

Het is wat anders als de konijnen elders gekoppeld zijn en ze moeten met de auto naar huis vervoerd worden. Dan is het logisch dat ze samen vervoerd worden, mits de koppeling geslaagd is en er geen kans bestaat dat ze elkaar de kofferbak uit vechten!

Geuren

Konijnen herkennen elkaar o.a. aan de geur. Als ze elkaars geur hebben zou dat het acceptatieproces wel eens kunnen bespoedigen. Konijnen nemen elkaars geur o.a. over door elkaar te wassen. Sommige eigenaren smeren daarom wel een stukje banaan op het hoofd van de konijnen. Hopende dat ze elkaars kop gaan aflikken en elkaar daarmee eerder accepteren.

Konijnen hebben meerdere geurklieren, waarvan eentje onder de kin. Daarmee bakenen ze hun territorium af, het zogenaamde ‘kinnen’. Je zou er gebruik van kunnen maken door met een schoon doekje onder de kin te wrijven (niet te hard) en daarna de ander met het doekje over de kop te wrijven en vice versa.

Ik heb deze methodes zelf nog niet toegepast, maar kan me er wel iets bij voorstellen. Het valt voor mij in de categorie: ‘baat het niet …’, maar ik zou het niet bij de start van het koppelproces toepassen.

Gedeeld hok

Als voorbereiding op het koppelproces worden beide hokken/kooien vaak tegen elkaar gezet. Of de ren wordt door tweeën gedeeld. Ook hier is de reden dat ze elkaar zien en ruiken. Soms wordt het wisselen van de konijnen toegepast om elkaars lucht en territorium te ontdekken.

Deze methode kan goed, maar ook minder goed werken. Houd de konijnen goed in de gaten. De nabijheid van een ander konijn kan namelijk ook stress of agressie opleveren en dat wil je natuurlijk niet voor een koppeling. Merk je dus frustratie, zet ze dan juist ver uit elkaar.

Let ook op dat ze niet bij elkaar kunnen komen. Het zal niet de eerste keer zijn dan een konijn een ander, door de tralies heen!, te grazen neemt. Sommige van de foto’s op deze pagina laten zien hoe dat eruit kan komen te zien.

Gedoogkoppel

Er is een groot verschil tussen een ‘match’ tijdens een koppeling en het eindigen als een zogenaamd ‘gedoogkoppel’. Laatstgenoemde is geen succesvolle koppeling. Er wordt niet gevochten, maar ze zijn ook niet gelukkig met elkaar. Dit komt nogal eens boven water als eigenaren ‘ontdekken’ dat hun konijn vrolijker is na het overlijden van de partner.
Merk je dat er geen match is tussen beide konijnen? Dan zou mijn advies zijn om te stoppen en op zoek te gaan naar een andere samenstelling. Konijnen hebben allemaal hun eigen karakter en het klinkt nou eenmaal niet altijd met elk ander konijn.

Wat te doen na overlijden?

De kans dat een van de konijnen de ander overleeft is vrij groot. De vraag is vervolgens: “En nu?” Over het algemeen is het goed om een konijn de tijd te gunnen om afscheid te nemen van het maatje. Je merkt zelf vaak wel wanneer het voldoende is. Als je een nieuw konijn erbij wil start het proces opnieuw. Op zoek naar een partner en koppelen.

Maar wat als je eigenlijk niet verder wilt, wanneer stop je dan? Je konijn alleen houden is veelal geen goed idee. Mocht je konijn veel gelukkiger lijken is de kans groot dat de vorige koppeling niet succesvol was, maar dat het ging om een zogenaamd gedoogkoppel.
Er zijn gelukkig wel opties. Zo kun je besluiten om jet overgebleven konijn ter adoptie aan te bieden aan een opvang. Zij gaan dan op zoek naar een nieuw huisje.

Ik kan me voorstellen dat je dat niet wilt. Een andere optie is dan om er via de opvang toch een nieuw maatje te nemen, maar onder afspraak. Zodra je eigen konijn komt te overlijden gaat het maatje terug naar de opvang.

Daten in de opvang

Er is altijd een risico dat er geen echte match is tussen jouw konijnen. Dan zou het toch mooi zijn als jouw konijn zelf zijn/haar partner kan uitzoeken? Konijnen laten daten is een mogelijkheid die veel opvangcentra bieden. Je maakt een afspraak en op basis van jouw konijn wordt gekeken of er een passende match is. De koppeling kan dan zelfs ook in de opvang gedaan worden. Soms duurt het wat langer en kan jouw konijn op koppelvakantie naar de opvang.

Groepskoppeling

Een konijnengroep is een fantastisch mooi gezicht en voor velen een droom. Als het koppelen tussen 2 konijnen soms al moeizaam gaat, hoe zit dat dan met een trio of meer?
In een groep moet je rekening houden met meerdere karakters. Indien mogelijk is het aan te raden daar rekening mee te houden tijdens de aanschaf. Vaker zal het echter gebeuren dat die kans er niet is. Voorgaande ‘regels’ en aanbevelingen kan je dan zeker gebruiken, maar je zal ook goed moeten kijken naar de gedragingen en acteren op datgene dat je waarneemt.

Het is niet mogelijk om daar richtlijnen voor te geven. In het ene geval zal je ze allemaal ineen bij elkaar op neutraal terrein zetten, terwijl in een ander geval je met een deel van de groep start. Heb je nooit eerder een groepskoppeling gedaan, kan je beter hulp vragen aan iemand met (meer) ervaring.

Koppelen is meer dan twee konijnen bij elkaar zetten …

“Kan een konijn alleen gehouden worden?”

Het leven van een konijn bestaat uit 3 dingen:

• eten en drinken
• voortplanten
• overleven

Konijnen zijn prooidieren, waardoor ze continue op hun hoede zijn. Niet laten merken dat je er bent, niet op de voorgrond treden, geen pijn of angst laten merken …

Wilde konijnen zorgen samen voor de groep. Er houden er een paar de wacht zodat de rest rustig kan eten. In geval van nood is een waarschuwing voldoende zodat ze allemaal een veilig heenkomen kunnen zoeken.

Konijnen hebben elkaar nodig, in het wild, maar zeker ook in gevangenschap. Ondanks dat het tamme konijn niet meer zulke sterke instincten heeft als de wilde variant is het niet allemaal verdwenen. Ze hebben elkaar nodig om zich veilig te voelen, om elkaar te wassen om sociale interactie te hebben.

Een konijn alleen heeft dat allemaal niet. Die moet het allemaal alleen doen.

“Maar ik geef mijn konijn elke dag echt heel veel aandacht”

Dat is natuurlijk fantastisch, maar niet genoeg voor een konijn. Niet in tijd en niet in soort aandacht. Een koppel is 24 uur per dag samen. Ook al ben je vier klokuren per dag met je konijn in de weer, dan is het nog 20 uur per dag alleen

Daarnaast was je jouw konijn niet, eet je niet samen en is er geen enkele vorm van natuurlijke communicatie.

“Mijn konijn is de grootste vrienden met onze hond, kat, cavia, …”

Ook dat is mooi om te zien, maar ook niet natuurlijk. Je konijn kan zich niet hetzelfde voelen als bij een ander konijn. De communicatie is anders. Het andere dier is surrogaat. Dat je konijn de toenadering zoekt geeft alleen maar aan dat het behoefte heeft aan contact. Bij gebrek aan beter ben jij dat of een ander huisdier

“Mijn konijn is echt liever alleen …”

Hoe weet je dat? Op basis van een eerdere mislukte koppeling? Omdat het leven met het vorige maatje geen goede match maar een gedoogkoppel was? Omdat je bang bent dat je konijn minder aandacht voor jou heeft? Omdat het je beter uitkomt?

Er kunnen tientallen redenen zijn waarom je vindt dat een konijn alleen een prima optie is. Dat is een eigen keuze, maar leef je eens in in je konijn en vraag je dan nog eens af wat jouw konijn zou kiezen.

Uitzonderingen?

Natuurlijk zijn er, zoals altijd, uitzonderingen. De kans dat jouw konijn een uitzondering is, is echter wel heel klein. De kans dat de juiste match nog niet gevonden is, is namelijk veel groter.

Helaas zijn er konijnen met traumatische ervaringen of zijn er konijnen die niet geleerd hebben om sociaal te zijn, te vroeg bij moeder en nestgenoten weggehaald, etc. Maar elk konijn verdient de kans om samen met een ander te leven.

Ik heb inmiddels vele eigenaren gesproken die een konijn alleen houden of gehouden hebben. Diegenen die uiteindelijk toch een soortgenoot gekoppeld hebben geven allemaal aan dat ze dat “veel eerder hadden moeten doen”.

Volgens mij kan je pas bepalen dat je konijn alleen gelukkig is als je het samen met een matchende soortgenoot gezien hebt.

“Dat een konijn niet alleen kan is jouw mening, niet de mijne …”

Met een dergelijke uitspraak haal je mening en feiten door elkaar. Een feit staat vast, is bewezen, een mening niet. Er zijn diverse onderzoeken geweest waarin bewezen is dat een konijn alleen niet gelukkig is. Ik heb daar een aantal berichten over geschreven op deze website

Een foto zegt meer dan 1000 woorden

Helaas gaat het ook vaak fout en is het koppel geen goede match. Koppelen is meer dan twee konijnen bij elkaar zetten en als er dan niet goed gekeken wordt naar gedrag en/of de interpretatie is verkeerd, kan het behoorlijk ‘mislukken’.

Zoals al eerder vermeld is de keuze voor 2 rammen of 2 voedsters samen geen goede keuze. Zeker niet voor onervaren eigenaren.

Ik lees vaak dat een dergelijke combi toch aangeraden wordt. Te vaak gaat het toch mis. Een aantal eigenaren zochten contact met de vraag wat ze nog konden doen. Natuurlijk is het antwoord dat “voorkomen beter is dan genezen”, maar het onnodige leed is dan al geschied. Ik heb hen gevraagd hun ervaring te delen zodat meer eigenaren er van doordrongen raken dat het geen goede keuze is. Begrijpelijkerwijs durft niet iedereen dat aan, vanwege de reacties (“Je was toch gewaarschuwd”) en de schaamte die men heeft.

Daarop heb ik besloten om hier de foto’s te verzamelen om te laten zien waar het om gaat. Nee, het zijn geen leuke foto’s, maar ik hoop dat deze beelden meer zeggen dan alle woorden die hier geschreven staan. En als daardoor een eigenaar van gedachten wisselt is dat de moeite waard.

Allen dank voor het beschikbaar stellen van de foto’s.

Ervaringen met gelijke geslachten …

Hieronder lees je een aantal ervaringen van eigenaren die een koppel of groep hadden met alleen rammen of alleen voedsters. Het is een subset, want het aantal negatieve ervaringen is veel groter en de lijst kan dus nog veel langer …

Lisanne
Vanuit mijn opvangjaren ben ik hier enorm voor afgestompt..
Doodmoe wordt ik van de “ja maar de fokker/winkel/dierenarts/buurvrouw/oom/tante/neef etc zei dat het kon..”
Konijnen die half open liggen omdat men geen zin had om de kosten van een castratie te dragen en dus toch kozen voor 2 dieren van hetzelfde geslacht..
En héél eerlijk.. de mensen die het toch doen, weten best dat het niet kan en zullen openlijk nooit toegeven, omdat een simpele Google zoekopdracht hen al had kunnen waarschuwen, maar toch kozen ze voor de “geldbesparende” keuze..
Nee, zolang de wetgeving niet vele malen strenger wordt op het fokken, verkopen en houden van konijnen (en andere dieren) zal dit probleem altijd blijven bestaan..

Janet
Wij krijgen wekelijks mailtjes dat de heren of dames vechten en dan het verzoek om een een af te staan en bij ons een ander konijn te adopteren.

Karin
Bij ons is het gruwelijk mis gegaan.
We kochten op advies van de dierenwinkel ( we wisten toen niet beter) 2 broertjes dit zou prima samen kunnen.
Het ging een aantal maanden prima tot we plotseling ’s morgens een van de konijnen bloedend aantroffen, buikje open geslachtsdelen kapot echt vreselijk.
Bij de dierenarts werd ons verteld dat ze meteen gecastreerd moesten worden en dat we er beter 2 dames bij konden doen.
Dus nieuwe ren erbij gemaakt en 2 dames gekoppeld, het is allemaal goed gekomen maar het was vreselijk om aan te zien, het is ook nooit meer gelukt om er 1 groepje van te maken

Elke
Ik zet die van mij NOOIT meer samen. Die vechten met elkaar of hun leven hangt ervan af. Brrrr grellige gevechten in mijn ogen

Leonie
2 zusjes bij de kinderboerderij gehaald, Hollandertjes.Hadden een redelijk grote Kippenren bij ons, maar mochten soms ook los in de tuin, maar dat ging een keer mis.Ze waren toen rond de 1 jaar oud dacht ik, dus door hormonen en extra nieuwe ruimte gingen ze de rangorde weer bepalen en heeft het naar zeer heftig vechten geleid.Toen heeft de ene de andere bij de nek vastgepakt en is er een reep huid t/m de rug afgetrokken.Was niet heel breed maar wel een lange reep en zag er naar uit.De dierenarts deed er 11! chirurgische nietjes in, zo’n lange wond was het.

Corina
2 voedsters, van de 1 op andere sec na bijna 1 jr vreedzaam samen, kregen ze gruwelijk ruzie na DA bezoek. Op neutraal terrein opnieuw gekoppeld, het ging 3 mnd redelijk goed maar toen brak wereldoorlog 3 uit door een plumeau die ik bij me had. Gaten in oren en stukken er uit.
Een heel bouwwerk gemaakt zodat ze niet bij elkaar konden komen. Op mijn werk keek ik door de camera, Sloop zat op bijna 2 meter hoogte, ze was in het bouwwerk geklommen.
1 ram erbij ging niet, nu heb ik 2 schoonzonen erbij. De koppels zitten op ruime afstand van elkaar, met groot hok, terras en gras. Maar als ze elkaar zien, gaan nog steeds de staarten de lucht in.
Heb mijn verhaal al tig x getypt maar altijd komen er reacties in de trant van: bij mij gaat het wel goed… Op den duur denk je dan ook, zoek het uit.

Jennifer
Toen ik heel jong was bleven m’n zus en ik maar zeuren om konijnen. M’n ouders uiteindelijk overhaald en ja hoor ’s avonds werd ik wakker met een konijntje op m’n bed(nee geen pluche😂). We waren zo blij. M’n ouders hadden 2 zusjes gehaald in de dierenwinkel, omdat wij natuurlijk ook zussen zijn. Elke dag hebben we er goed voor gezorgd. Het ging super goed. Ze zijn best wel oud geworden. Later toen ze overleden waren wouden we weer konijnen. Weer 2 dames genomen. En je raad het al… Dat was geen succes. Ze beten mekaar de hele huid stuk. En omdat we geen konijn wouden voortrekken hebben we ze beide verkocht(apart) en later via marktplaats een ram en voedster gehaald… De info kwam veelste laat. Met het eerste stel hebben we denk ik gewoon geluk gehad. En ja ik weet het “dieren kopen in de winkel is niet oke”. Iedereen maakt fouten… In ieder geval, ik heb ervan geleerd.

Ilona
Toen we jong waren hadden we 2 konijnen gekregen van onze ouders. Beide meisjes zeiden ze in de winkel. Dit zou goed gaan samen. Het ging ook goed… Heel goed. Er lag opeens een nestje in het hok. Dus mannetje en vrouwtje toch. Mama konijn nog veel te jong, 2 kleintjes. 1 dood geboren. Papa apart gezet direct wel. Andere heeft ze wel mooi grootgebracht. Dit bleek dan wel een vrouwtje te zijn dus wij als kindjes wouden het natuurlijk ook houden. Geen goed idee dus.. Eens het kleintje wat ouder was begon de mama het echt af te stoten. Hele tijd achter jagen. Haar uittrekken bijten, grommen.. Terwijl ze nooit uit elkaar waren geweest. Na een tijd begon het kleintje zelf ook naar ons uit te halen en brommen als we nog maar in de buurt kwamen ervan.. Allemaal omdat de mama er dus heel de tijd achter zat. Uiteindelijk die ook nog apart gezet dus en toen zaten we dus met 3 konijnen in aparte hokken. Wij waren zelf ook nog maar kinderen dus wisten ook niet dat het dus helemaal anders had ge kunnen als papa konijn gewoon gecastreerd was en ze dan een grote ren hadden gekregen. Mijn ouders hebben hier ook nooit verder hun ermee bezig gehouden en vind het nu eigenlijk echt zielig hoe slecht ze het toen hadden maar wij wisten niet beter want zo word het door dierenwinkels ook verkocht. Kleine hokken. Zelfde geslachten samen 😥

Simone
Ik had een “vriendinnetje” opgehaald voor mijn destijds 6 jarige ex-ram. Een jong konijntje van 9 weken. Hij reageerde er heel goed op dus met 14 weken al samen gezet, ging super. Op een gegeven moment kwam ik erachter dat het toch een ram was maar wel bij elkaar gelaten omdat het zo goed ging. Sliepen samen en alles. Tot het jongste rammetje ongeveer een half jaar oud was. Van het een op het andere moment werd het vechten. We waren er zoals ik al schreef snel bij dus het is bij een paar oppervlakkige bijtwonden gebleven maar die felheid waarmee ze tekeer gingen.. mijn vader zei nog: zelfs twee katers vechten niet zo heftig. Ik heb ze nog steeds allebei, inmiddels wel apart. Laat de koppels om en om los de tuin in. Ik moet dan wel de ren van het andere koppel afschermen want anders zoeken ze elkaar meteen op om te vechten. Bijten elkaar door het gaas heen als ze de kans krijgen. Beide rennen zijn ook zo geplaatst dat ze elkaar niet zien, anders levert dat bij beide al stress op

Renate
Ik geef het eerlijk toe. Ook ik ben ooit op de verkeerde manier begonnen. 2 broertjes, Knabbel en Babbel. Redelijk vroeg al gecastreerd. Waren erg hecht toen ze nog klein waren maar al gauw merkte ik spanning tussen die 2. Knabbel begon agressie te vertonen naar de onderdanige Babbel. Echt tot vechten is het nooit gekomen omdat ik ze op tijd uit elkaar heb gehaald en ze beiden een vriendin heb gegeven, omdat ik merkte dat 2 rammen samen echt een no go is. Ik ben blij dat ik op tijd ben geweest.

Britt
Eén van mijn konijnen heeft ooit haar halve oor doormidden gescheurd omdat een andere voedster ontsnapt was en bij haar terecht was gekomen. Zelfs het kraakbeen was doormidden. De dierenarts heeft dit heel vakkundig kunnen oplossen maar het was een hele klus. Ik hoop dat nooit meer mee te maken 😥

Kim
Ik heb bij een kennis meegemaakt dat twee rammen een jaar of drie goed ging helaas daarna vechten met dood tot gevolg. Hij was te eigenwijs om te geloven dat het mis zou gaan hij dacht het Vechten valt wel mee

Renate
We hebben Lilo en Oreo (beide voedster) geadopteerd. Lilo had de volledige rug open liggen, Oreo een gezwel op de neus, door vechten. Hebben beide meegenomen, en er een groep van gemaakt. Geen gevecht meer, en ze lagen zelfs bij elkaar. Werden heel hecht. Groep bestond uit 1 ram, en 6 dames.

Silvia
Zo ben ik aan mijn eerste rammetje gekomen. Die was gekoppeld aan zijn broertje en ontpopte zich tot een moorddadig monster. Maar daar heb ik gelukkig nooit iets van gemerkt. Hij was juist heel gemakkelijk met het koppelen aan mijn voedster en ze zijn ruim 8 jaar samen geweest.

Natalie
Hier gelukkig ingegrepen voor het echt mis ging. 2 zusjes geadopteerd, van okt. 2019. Met kerst gehaald en na 2 weken begonnen ze elkaar achter na te rennen en 1 nacht wilde ze gaan vechten, gelijk uit elkaar gehaald, d ene in de kooi met deurtje dicht en de ander los (zaten op een kleine slaapkamer voor de winter) Ben gelijk een gecastreerde ram gaan halen bij de opvang. Sindsdien gelukkig goed. Ze rennen elkaar soms nog wel na maar niet meer vechtend. Ik moet wel zeggen dat ik ervoor 3x koppeltjes heb gehad van 2 voedsters wat wel goed ging. vandaar dat ik ervanuit ging dat het nu ook goed zou gaan. Nu zitten ze buiten in een groot verblijf (25 m³)

Denise
Als kind hadden wij thuis 2 vrouwtjes, we hadden geen enkele konijnenkennis en dit raadde de dierenwinkel aan (heel slecht ik weet ik, de huidige konijnen hebben een veel beter leventje). We hadden dus 2 vrouwtjes in een klein hok. Ging zo’n 1.5 jaar goed tot ik de tuin inging en zag dat ze aan het vechten waren en het er niet uitzag of ze gingen stoppen tot er een dood zou zijn. Mijn moeder heeft toen grote tuinhandschoenen aangetrokken en heeft ze fysiek uit elkaar gehaald. De ene had een geheel kale plek op de rug die eruit getrokken was, de andere een bloedlip. Daarna allebei in aparte hokken maar als ze elkaar zagen werden ze al wild 😓

Yvonne
Zou het zeer zeker niet aanbevelen 2 rammen. Ik kocht vorig jaar een voedster als maatje voor onze gecastreerde ram bij een fokker en dezelfde dag langs de dierenarts welke ook beaamde dat het een voedster was. Toch liep het tussen die twee maar niet lekker, vechten tot aan bloedens toe. Ok steriliseren dan maar. Eenmaal onder narcose werd ik gebeld door de dierenarts dat onze voedster een ram bleek😮. Bizar maar ok nu begreep ik waarom het niet klikte.

Iri
Ik heb het helaas meegemaakt. Na 23 jaar weer konijn. Vroeger hadden We er maar 1.
Ik had ergens gelezen op internet dat 2 franse rammen best goed kan gaan indien je ze op tijd laat castreren, en ik ook niets heb met mannelijke dieren. Zo ook thuis 4 katers. Ondanks verhalen en waarschuwingen in groepen heb ik met mijn stomme kop het internet verhaal erin geprent. Er zouden 2 rammen komen.
Ze waren bijna 8 weekjes oud.(broertjes) Dat Ging goed totdat ze precies 10 weken waren. 1 van de rammen begin die week ervoor al te rijden op de ander, zelfs op mijn kat als ze even naar binnen mochten. Ze hebben toen flink gevochten in het buitenhok. Diegene die begin met rijden had zijn onderste ooglid uitgescheurd en 2 gaten in het oor. De ander had paar wondjes aan de zijkant van zijn lijf.
Het gevecht zelf heb ik niet gezien, maar toen ik bij het hok kwam zaten ze rustig naast elkaar te eten. Heb ze toen wel gelijk uit elkaar gehaald. De gewonde maar de DA, oogzalf gekregen. Voor de andere ram een nieuw huisje gezocht.
De gewonde hebben we gehouden. Toen hij hersteld was met 12 weken laten castreren, toen hij 14 weken was hebben we een voedster gehaald van toen 6 mnd.
Ze konden elkaar wel zien en snuffelen als ze om en om in de tuin mochten. Toen hij 16 weken was heb ik ze op een slaapkamer gekoppeld en zijn nu nog samen.
Ik heb mijn lesje wel geleerd.
Zijn broertje heeft inmiddels ook een leuke dame gekregen.

Annechien
Ik heb hier 2 voedsters die prima samen gaan, maar ik plaats ze niet in gelijke geslachten uit. Deze 2 dames blijven ook hier om oud te worden. Wil men een koppel, prima, maar dan castraat met voedster. Wil men persé gelijk geslacht, ondanks mijn bezwaren en uitleg daar over, dan gaat men maar een deur verder. Ik werk er niet aan mee

Stephanie
Jaren geleden had ik een ram en heb toen een voedster bijgekocht (zogezegd maar bleek een ram), had het pas gezien toen er allemaal bloed in de kooi lag en ik de DA liet komen, mijn ram zijn geslachtsdeel was helemaal in flarden gebeten door de andere ram…2rammen gaan dus niet samen op lange termijn….

Mara
Toen ik 13 jaar was kregen we 3 konijnen.
Ik was natuurlijk jong en wist niet veel van konijnen af. Wij hebben dus advies gevraagd bij een dierenwinkel en daar hebben we onze 3 nieuwe konijnen gehaald.
Het waren dus 3 mannetje. Er werd tegen ons gezegd dat het gewoon kon samen. We hadden een grote kippen hok gekocht.
Na 4 maanden begonnen ze al te vechten. 2 mannetje op 1. Dus 1 was weet de sjaak. Hij was helemaal open gebeten.
Zag er heftig uit zeker voor mij toen ik nog maar 13 jaar was.
Uiteindelijk is hij ook overleden💔😭 we hadden ze al apart gezet maar toch was hij zo zwak geworden.
Ik vertrouw nooit meer dierenwinkels.
Er werd zulke slechte advies gegeven dat we een dode konijntje aan hebben over gehouden.
Nu aantal jaren later hebben de 2 mannen een nieuw huisje gekregen. Natuurlijk aparts, gecastreerd allebei hebben een vriendinnetje.

Ilona
Ik heb hier 3 pleegjes thuis zitten, allemaal rammen.
En daar zitten dubbele rennen tussen, maar zelfs dan pakken ze elkaar met kapotte lippen tot gevolg. Dus ik heb nu gaas ertussen dat ze elkaar ook niet meer kunnen raken

Malu
Helaas ben ik ook overgehaald met het mooie verhaal dat 2 voedster best samen kunnen ondanks dat ik me maanden in had gelezen en beter had moeten weten. Ik heb geen erge foto’s omdat ik ze gelijk uit elkaar heb kunnen halen. Wel een foto van hoe ze nu gelukkig leven met een ram erbij.
Ik heb ze als kleine hummels gekregen. Ze waren ontzettend lief samen. Als tijd samen aan het spelen, ontdekken en slapen. Tot de pubertijd net voor ze een half jaar waren toesloeg. Uit het niets begonnen ze keihard te vechten en rolden ze over elkaar in de tuin. Ik heb ze vanaf jongs af aan altijd heel veel ruimte gegeven.
Ik heb ze gelijk gescheiden. Ze bleven maar naar elkaar uithalen. Ze zijn 2 weken later beide gecastreerd. In die periode had ik de kamer in 2 gedeeld en wisselende ze meerdere keren per dag van kant. Na een week of 3 lagen ze weer naast elkaar tegen de ren. Ik heb de ren weggehaald en alsof het nooit anders was geweest. Tot Avelon 2 jaar later een spoedoperatie moest ondergaan omdat ze een blaassteen had. Toen ze verzwakt terug kwam, vloog lupe haar weer aan, in een poging om de baas te worden. Ze zijn weer gescheiden maar het bleef ontzettend heftig. Toen heb ik besloten om ze samen een ram te laten uitzoeken. Mocht dat niet lukken dan mochten ze alle twee een eigen vriendje. Gelukkig zijn ze nu stabiel en zorgt Kay voor de rust en verbinding.
Ik zou het nu nooit meer doen en ook absoluut nooit aan iemand aanraden om het aan te kijken! Het is waanzin en het heeft mij zoveel stress gegeven en dat allemaal omdat ik te onzeker was om bij mijn eigen kennis te blijven die ik had gelezen.

Melanie
Dat mensen het best weten, ben ik niet helemaal van overtuigd! Goede kennis wist dat twee rammen niet bij elkaar konden, maar de fokker lachte haar serieus uit en heeft haar overtuigd dat internet vol staat met verhalen van dieren die “wel eens” mis gaan omdat het wel moet klikken en zijn rammetjes waren broertjes en dat klikte gewoon! Ze moest niet zeuren maar gewoon lekker genieten van 2 leuke en lieve konijntjes. Volledig overdonderd liep ze met 2 rammen de deur uit. Gelukkig heeft ze hen vroeg laten castreren omdat de DA vertand had van dieren en in een gesprek heel serieus haar heeft voorgelicht over de ernstige gevolgen. Voordat de boel uit de hand liep, heeft ze er 3 dames bij laten koppelen, maar dat was eigenlijk nooit de bedoeling. Sommige fokkers doen er alles aan om hun dieren maar kwijt te kunnen!!!

Nancy
Onze Franse hangoor dame (zwarte) heeft helaas een hap uit haar oor 🙁 gelukkig is het goed hersteld.. ging niet samen met onze andere voedster. Uit elkaar gehaald en nu al een tijdje gekoppeld aan een ex-ram

Ilona
dat heb ik ook ondervonden. Na 5 jaar is het zelfs nog fout gegaan, toen naar de opvang gegaan en een bestaand koppel eraan laten koppelen, nu gaat het weer perfect.

Petra
Als fokker moet ik ook eerlijk toegeven ik heb groepen voedsters, het kan en is helaas niet anders, aan een gecastreerde ram heb ik niets. Mijn rammen zitten dus apart. Maar ik zal nooit de raad geven van 2 dieren van hetzelfde geslacht samen te houden. Hoewel ik weet dat het kan en als mensen bij mij komen dikwijls zeggen van ja maar …… ja ik weet het ik heb groepen voedsters lopen, maar ik heb met de jaren heel hard en serieus leren observeren wat kan en niet kan. En helaas met vallen en opstaan geleerd.

Cait
Weliswaar niet als in echt knokken, maar ik heb een tijdje geleden twee halfwilde zussen binnen gekregen waarvan men in de veronderstelling was dat ze het hartstikke leuk hadden.
De opvang die hen tijdelijk opvingen voor ze naar mij konden, constateerden hetzelfde als ikzelf, namelijk dat ze het helemaal niet zo gezellig hadden.
Het zijn twee vrijwel identieke voedsters, maar de één had erg onder de ander te lijden.
Waar de grootste er goed uit zag: piekfijne vacht, glanzend zwart, was de kleinste dus kleiner, en een stuk doffer met ontbrekende plukken vacht. De kleinste kon zich ook niet laten zien of de ander zat er bovenop. Als ze weg was, uit het zicht, was het pas goed.
De halfwildjes gaan hier altijd de grote groep in na even wennen, maar ik was blij een alleenstaande gecastreerde ram te hebben, want dit was echt geen leven samen…
Nu ze in de gemengde groep zitten gaat het prima onderling en ziet de kleinste er ook weer super uit!
Eén van mijn eerste konijnen was overigens een opgevangen ram die ook aangeschaft was met broer. Op een dag troffen ze een hok vol met bloed aan en was de één dus half gecastreerd door de ander.

Nikki
Ik bleek 2 broertjes te hebben die het in het nest prima samen konden vinden, maar in de eerste nacht al slaande ruzie hadden (ik werd wakker van het gegil van een van beiden). Ik heb ze gelijk uit elkaar gehaald, dus bij mij is het nooit zo ver gekomen. Alleen wat schrammen. Het is overigens al 13 jaar geleden gebeurd, toen was ik nog niet zo konijnenkundig als nu.

Katja
Hier in de opvang krijg ik ook regelmatig een ‘koppel’ rammen of voedsters binnen voor herplaatsing, met de vraag ze samen te herplaatsen, omdat ze zo goed overeenkomen. Valt me echter vaak op dat 1 van de twee hierbij duidelijk te lijden heeft onder de dominantie van de ander of dat ze beginnen vechten zodra ze hier de andere konijnen ruiken en/of zien. Idd veel minder stabiel dan koppel ram-voedster dus…
Echter raden hier in België ook nog heel wat dierenartsen de baasjes aan de twee te laten castreren/steriliseren, waarna alles ok zou moeten zijn 🙄.
Heel jammer maar idd zijn het meestal de dierenwinkels of fokkers die zeggen dat twee broertjes of zusjes blijven overeenkomen. Het zou aan de basis moeten veranderen, maar ja…
Heb trouwens weet ook van enkele konijnenasielen in België die jammer genoeg konijnen van zelfde geslacht actief koppelen en uitplaatsen, terwijl ik dit ook “not done” vind. Jammer genoeg wordt naar dergelijke criteria niet gekeken bij toekennen van een erkenning als vzw

Leonie
Zelf meegemaakt met 2 voedsters, maar ook nog gehoord met 2 rammen van de oppaskinderen van mijn moeder.
Hadden dus 2 broertjes gekocht van 8 weken. Dus ik waarschuwde gelijk al, dit gaat fout, castreer ze jong dan heb je nog een kans, maar nog steeds erg klein.
“Nee hoor gaat prima samen”. Dus ik voegde er nog bij toe dat ze nu nog baby zijn en het daarom goed gaat, maar als de hormonen op gaan spelen niet meer.
Ze geloofden het niet want ze waren “zo leuk en lief met elkaar”.
Rond de 5 maanden had 1 van de rammen een gescheurd oor. Dus ik zeg haal ze gelijk uit elkaar. “nee hoor was echt niet door het andere konijn gedaan” er stak vast wat scherps uit in het hok.
Een week later was het andere oor ook gescheurd en toen konden ze toch wel toegeven dat ik “toch wel gelijk had”.
Helaas na 2 gescheurde oren pas uit elkaar gehaald en toen hebben ze hun hele leven apart, zonder konijnenmaatje moeten leven, want 2 bij elkaar zetten wilden ze niet meer.
Heel frustrerend en schadelijk die eigenwijsheid van mensen…

Birgitte
Voordat we wisten dat het niet ging 2 zusjes gehad. De eerste maanden, half jaar ging prima, waren super dol op elkaar, lagen verstrengeld en Constant samen. Helaas.. direct nadat de heftige gevechten begonnen beiden geholpen maar mocht niet baten, ze moesten gescheiden en wat was dat verdrietig… geen foto’s van wonden oid, gelukkig geen letsel maar wat ging dat er hard aan toe… ik zou het niemand adviseren te proberen de kans is zo klein…